In
de industrie wordt nog teveel gerommeld met gif en afval als de
toezichthouders even de andere kant op kijken. Daarbuiten zijn er nog
te veel aso's die van alles dumpen, waar ze van af willen, zonder op de
consequenties te letten. Maar er is ook legaal gebruik van gif in de
landbouw en zelfs in de 'beschermde' natuur (incl. Natura 2000
gebieden!) en wel voor onkruidbestrijding! Van de overheid mogen
landbouwers en natuurbeheerders het beruchte middel RoundUp
(glyfosaat) gebruiken voor bestrijding van ongewenste flora, als ze
dat nodig achtten. Er worden wel eisen gesteld, zoals de certificering
van de gifspuiters, maar in de praktijk is dat een wassen neus van een
cursus van een paar dagen.
Zelfs
een natuurbeschermer als Natuurmonumenten gebruikt 'beperkt' gif voor de bestrijding van onkruid en
exoten. Weliswaar wordt er 'slechts' een paar liter per hectare
gebruikt, maar wat mij betreft zijn dat een paar liter te veel.
Een
aantal gemeenten die jaarlijks duizenden liter
onkruidbestrijdingsmiddelen op de trottoirs spoten, zijn daar
inmiddels van teruggekomen en gebruiken gasbranders of stoom om gras
tussen de bestrating te bestrijden. Maar er zijn nog genoeg gemeenten
die gewoon door spuiten.
Voor
particulier gebruik is het verboden, nadat op 15 september 2011 de
Tweede Kamer een motie van GroenLinks
aannam om glyfosaat in Nederland te verbieden voor niet-commerciële
doeleinden.
Ik
heb het zelf ook een jaar of 2 gebruikt voor behandeling van de
stobben van afgezaagde Am. vogelkers. Daarna werd het verboden, maar
in feite was het een opluchting toen we het niet meer mochten
gebruiken. Cursussen voor het behalen van een certificaat voor legaal
gebruik waren niet direct voorhanden c.q. werden niet aangeboden.
Maar het dwong ons om te kijken naar alternatieve methoden zonder
gif. En die bleken volop aanwezig, maar weggezakt door het 'gemak' om
met gif te werken.
De
alternatieven voor RoundUp worden uitgebreid behandeld in het artikel
over de Bestrijding van exoten.
Glyfosaat
is zonder meer giftig, maar niet direct dodelijk. Het tast in
dierexperimenten diverse organen aan en de effecten zijn soms nog na
meerdere generaties zichtbaar. Vergroeiingen bij amfibieën (meer
poten dan normaal) en problemen met de voortplanting bij deze
diergroep zijn ook een gedocumenteerd verschijnsel.
Maar
waarom blijven we het toch gebruiken? Het “gemak” speelt een rol, maar de lobby van de industrie die steeds weer onderzoeken onder de
tafel schoffelt, is ook van invloed. De belangen in de landbouw, waar
zelfs productiegewassen ontwikkeld worden die “RoundUp bestendig”
zijn (door genetische manipulatie), geeft aan hoe groot de belangen
zijn. De overheid komt wel met selectieve richtlijnen, maar die
betreffen hoofdzakelijk het product, maar niet de schadelijke afbraakproducten die in het grond- en oppervlakte water terechtkomen. Ook
niet-afgebroken glyfosaat is inmiddels in de meeste (natte)
natuurgebieden aan te tonen en is voor de waterwinning steeds
moeilijker te verwijderen, om het water geschikt te maken voor
menselijke consumptie.
Zie
o.a. de publicatie van Greenpeace in juli 2012, Giftig Roundup nog jaren toegestaan op schoolpleinen en stoepen. Nooit gehoord van bestrijding met bv. stoom?
Ook
rond het huis zijn er alternatieven voor gif. In de borders in de
tuin kan je beter regelmatige schoffelen en onkruid uittrekken dan
met gif spuiten. Gras tussen de tegels van paden en terrassen kan
effectief bestreden worden met bv. schoonmaak of 'witte' azijn
(sterker dan consumptie azijn) die met 1 of 2 delen water op het gras
(of preventief) aangebracht wordt waarna het na enige tijd met de
bezem verwijderd kan worden.
In
deze tijd van “instant gratification” (directe beloning of
resultaat) moeten we bij sommige middelen ons beter bewust zijn van
de consequenties op langere termijn en slim of hard werk laten
prevaleren boven de makkelijke en snelle oplossing.
Wees
niet giftig maar duurzaam in de natuur (en daarbuiten).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten